Onze hond Pepper, een rottweiler, scheurde z’n kruisband toen hij 2,5 jaar oud was.
Na een succesvolle operatie ging het herstel toch moeizaam. Het kwam erop neer dat hij niet meer los door de tuin kon rennen en een wandeling van een kwartier was al genoeg. Bij de minste inspanning of onverwachte beweging liep hij alweer kreupel. We konden niet accepteren dat een jonge enthousiaste hond zo geremd werd in z’n doen en laten. Dus hebben we hulp gevraagd bij Ellen. In het begin moesten we hem paaien met koekjes om te zorgen dat hij netjes bleef staan tijdens een behandeling. Maar al snel had hij in de gaten dat het fijn was en inmiddels herkent hij het geluid van de auto al en staat dan te popelen om behandeld te worden. Niet alleen vindt hij het erg fijn, hij is ook met sprongen vooruit gegaan.
Nu rent hij weer door de tuin en kunnen we weer lange wandelingen maken. Hij beweegt en doet weer zoals een hond hoort te bewegen en doen. De fysiotherapie van Ellen heeft het verschil gemaakt van een hond die door de pijn te weinig kon, naar een hond die al zijn energie weer kwijt kan en kan doen wat hij wil.
Vier jaar geleden wees hondentrimster Sandra (Trimsalon Woef) me erop dat bij één van onze hondjes, Lucy, de knieën in de achterpoten vrij los zaten. Hierdoor liep ze het risico op blessures. Lucy had dunne achterpootjes en weinig spieren maar we kenden haar niet anders dus hadden er verder nooit bij stil gestaan. Sandra verwees me naar Ellen. Ellen ging aan de slag met Lucy en al na één behandeling zagen we Lucy’s achterhand groeien: pootjes werden steviger en ze kreeg meer body aan de achterkant.
Na enkele massages zaten de knietjes van Lucy stevig genoeg om weer veilig te kunnen ravotten. Ik stond er versteld van hoe snel dit effect werd bereikt. Nu krijgt Lucy nog af en toe nog een massage van Ellen en ze vindt het heerlijk.
Ons andere hondje Sally was in die tijd herstellende van een ernstige hernia; ze is compleet verlamd geweest in het achterlijf en was incontinent. Het herstel verliep erg moeizaam, totdat Ellen ermee aan de slag ging. Doordat ze de blokkades in de schouders en nek wegmasseerde kreeg het achterlijf weer ruimte en mogelijkheid om verder te herstellen.
Vanaf dat moment ging Sally zienderogen vooruit. Sally krijgt sindsdien elke 6-7 weken een onderhoudsbehandeling van Ellen, dat heeft ze nodig om op de been te blijven. Sally blijft altijd een ‘dronkemansloopje’ houden maar ze heeft geen pijn en redt zich verder prima.
Overigens merk je aan alles dat de honden het heerlijk vinden om door Ellen behandeld te worden. Sally is compleet door het dolle heen als ze Ellen aan ziet komen. Dieren weten wat goed voor ze is…..
Ellen bedankt!
Wij zijn met de behandelingen van Ellen voor onze Bob (teckel) en Willem (Boomer) erg blij.
Beide waren onzeker en angstig. Door de behandelingen hebben ze meer vertrouwen gekregen hierdoor zijn ze meer zelfverzekerd, persoonlijk gegroeid en meer ontspannen.
We kunnen nu heerlijk genieten met z´n vieren.
Ellen bedankt.
Puppy's groeien erg hard, zijn onstuimig en af en toe een beetje lomp. Het lichaam heeft veel te voorduren door de groei en activiteit, hierdoor kan er wel eens hier of daar wat vastzitten. Door de spieren van de opgroeiende hond los te maken kan het lichaam mooi groeien zonder dat de pup hier last van heeft.
Ellen Jenniskens heeft vanmorgen onze Lewis behandeld. Hoe lekker hij dit vond is te zien op de foto. Heerlijk relaxed op tafel. Heel goed om dit voor je volwassen of opgroeiende pup te doen.
Zo bijzonder om te zien! Ze geeft haar grens zelf heel goed aan! En om eerlijk te zijn stond er vandaag geen afspraak gepland maar mevrouw sprak Ellen toch even aan en wist weer een massage los te peuteren!
Ellen Jenniskens, namens diva Poeki hartelijk bedankt voor alweer een heerlijke en zeer effectieve massage!
Ons ervaringsverhaal..
Ongeveer een half jaar geleden kwam ik via via met Ellen in contact. Ik ben een grote tekkel liefhebster en had op dat moment een nestje ruwharige dwergteckeltjes. Één teefje had echter een vreemde stand van haar achterpootjes waarbij het de vraag was ofdat ze het überhaupt zou gaan redden. Uiteindelijk heeft Ellen Juultje behandeld en is Juultje helemaal op haar pootjes terecht gekomen. Ze is uitgegroeid tot een fantastisch hondje. Tijdens deze behandelingen kwamen we in gesprek over veel meer dan alleen onze kleine Juultje.
Zo kwam ook het verhaal ter spraken van onze zoon Joppe.
Joppe is geboren na een zwangerschap van 32 weken waarbij hij bij de bevalling een grote hersenbloeding heeft gehad met alle gevolgen van dien. Joppe is uitgegroeid tot een fantastisch mens met een beperking. Joppe is een grote dierenvriend en laat iedere dag na school alle 4 onze tekkeltjes uit. De laatste tijd viel ons op dat wanneer Joppe onze tekkel Daantje benaderde ze naar hem gromde en in elkaar dook. Dat vonden wij vreemd en we wilde graag onderzoeken wat het signaal van Daantje was. Joppe stond niet open voor "hulp" want er was niks aan de hand met hem. Hij had veel last van het gedrag van Daantje dus zodoende wilde hij samen met Daantje wel mee naar Ellen. Al gauw konden we bij Ellen terecht. Wat volgde was zo bijzonder... !
Ellen vroeg Joppe om eens voor te doen hoe hij de riem bij Daantje omdeed. Daantje liet precies zien wat er de laatste tijd gebeurde. Joppe bleek zich groter en stoerder voor te doen waardoor Daantje in elkaar dook. Ellen liet zien vanuit Daantje waar de pijn waar Joppe mee worstelde. Het stukje handicapacceptatie werd kraakhelder voor Joppe. Hij zat naast Daantje op de grond en huilde intens. Via Daantje werd hem duidelijk waar de pijn zat.
Ik ben goed zoals ik ben, ook met mijn beperkingen! Daantje kroop bij Joppe op schoot. Ze hadden elkaar weer gevonden. Sinds die dag ziet Joppe, Daantje als zijn gids die hem iedere dag weer leert in te zien. Ik ben goed zoals ik ben!!
Toen Kanza onze " Toller " net een jaar was werd bij haar HD geconstateerd. HD-C tegen het D aan. Vrij ernstig dus. Al een paar maanden daarvoor hoorden we tijdens het wandelen telkens een tikkend geluid bij haar heup. In eerste instantie dacht de dierenarts dat dit te maken had met de groei.
Het ging niet over dus na een paar maanden toch maar een scan gemaakt. En tot onze schrik dus HD.
De dierenarts gaf al aan dat de afwijking vrij ernstig was en dat het verstandig was om vanaf dat moment voedingssupplementen te geven en elke dag pijnstiller met ontstekingsremmer.
Maar ook het advies om Kanza vooral hond te laten zijn. In dit geval dus wel beter een hondenleven dan haar het plezier van wandelen, rennen en spelen te ontzeggen.
Dat hebben we gedaan. We kregen na een tijd echter wel twijfels of het goed is om zo'n jonge hond de rest van haar leven op pijnstillers te zetten. Wij denken van niet.
Dus zijn we op zoek gegaan naar alternatieven. En via via zijn we zo bij Ellen terecht gekomen.
Kanza is inmiddels 8,5 jaar en al die tijd al wordt zij ( samen met haar zusje Jikke die we 2 jaar later hebben aangeschaft ) door Ellen in een cyclus van 4-8 weken behandelt.
Wij kunnen ons nog goed de eerste keer herinneren. Ellen gaf aan dat doordat Kanza haar rechterheup ontlast de schouder linksvoor extra wordt belast en er daardoor blokkades optreden die doorbloeding naar de heup verminderen. Met als gevolg verminderde spieropbouw. Spieren die ze juist extra nodig heeft om de heup te ondersteunen.
De eerste paar keer werd Kanza vrij kort achter elkaar behandelt en met de dag konden we voelen dat de spieren op haar heupen en rug steviger en dikker werden.
Zoals gezegd, we zijn inmiddels 8,5 jaar verder, Kanza wordt met de regelmaat van de klok behandelt en dat heeft effect. Ze rent, ze springt, ze speelt. Omdat we 2 honden hebben kunnen we best zien dat zij iets minder vrij beweegt dan Jikke, Maar aan Kanza's humeur en speel zin merken we daar helemaal niets van. Gelukkig zonder een dagelijkse dosis pijnstiller en ontstekingsremmer.
Als extra bonus: Kanza vindt het heerlijk om behandelt te worden.
Onze dierenarts geeft ook aan dat dit het beste is wat we voor Kanza hebben kunnen doen.
Nadat we een periode geen hond in huis hebben gehad, werd het gemis steeds groter. In het gezin al eerder gesproken over een nieuwe hond, geen pup meer maar een hond met een 2 de kans. Al snel belanden we op de site van "hulp doet leven" je kunt hier aangeven wat voor hond je zoekt, Bijv. ras, leeftijd, reu of teef enz. en dan krijg je alle honden te zien met de opties die je hebt gekozen. Zo kwamen we bij Patty uit, we hebben met de opvang gebeld en ook direct een afspraak gemaakt om Patty te bezoeken.
Na het bezoek hebben we in het gezin uitgebreid hierover gesproken, je haalt een hond in huis waarvan je weet dat hij/zij een rugzak heeft, maar je weet niet met wat voor rugzak.. Al snel is de keuze gemaakt, eigenlijk iets te snel, en we gaan met het gezin deze uitdaging aan. Binnen een week hebben we onze hond Patty, uit Roemenie, geadopteerd.
Aangezien we na enkele weken niet heel veel verder komen krijgen we toch een beetje paniek, kunnen/willen wij dit? Er word ook gesproken om haar terug te brengen naar de opvang maar dat vinden we eigenlijk geen optie. Via onze ( schoon ) zus komen we in contact met Ellen, we willen dit in ieder geval gaan proberen. Al snel hebben we contact met Ellen en we leggen de situatie aan haar uit, ze wil ons heel graag proberen te helpen waar mogelijk is.
Het eerste bezoek van Ellen is niet alleen voor Patty heel spannend maar ook voor ons, we weten niet wat we ervan moeten of kunnen verwachten. Ellen bespreekt eerst met mij de situatie en de dingen waar we tegen aanlopen. Het is heel fijn om met iemand over de problemen rondom Patty te kunnen praten, Ellen snapt wat ik bedoel en ze geeft ons hierin dan ook adviezen. Met regelmaat bespreken we even om verdere stappen te maken.
Wij ervaren het bezoek van Ellen heel prettig, Patty veranderd in de loop van de tijd en je ziet haar groeien in de ontwikkeling. Dit ter genoegen van ons maar ook als voldoening voor Ellen. We weten dat we er nog lang niet zijn met Patty, maar de stappen die ze al heeft gemaakt zijn super, voor ons zijn het vaak kleine stapjes maar voor Patty zijn dit grote stappen.
Een stukje over Patty en ontwikkeling.
Patty was heel bang de eerste weken, alles was voor haar nieuw, wind, een deur, naar buiten gaan, mensen om haar heen, het liefste verstopte ze zich de hele dag. We hebben gekeken voor eigen plekjes om haar vertrouwen te geven en dat ze zich thuis mag gaan voelen en hier mocht zijn. Vanuit hieruit zijn we het verder uit gaan bouwen. Met behulp van hulpmiddelen wat voor Patty het beste paste hebben we haar steeds meer zelf laten openen en een weg gegeven. Alles was een uitdaging maar met elke kleine stap verder is positief. Door haar verleden blokkeerde Patty zichzelf innerlijk en bij ieder bezoek haalt Ellen de spanning weg om haar weer meer te laten ontwikkelen. In de tussentijd ondersteunen we haar met edelstenen.
De adviezen hebben we zo goed als het gaat allemaal opgevolgd met ons gezin en de meeste met een positieve ontwikkeling. Nu, bijna 5 maanden verder, hebben we een hond die al veel stappen heeft gezet, Patty verstopt zich niet meer en heeft haar eigen plekje in de serre. Ze loopt 's ochtend en 's avonds zelf naar buiten om haar behoefte te doen. 2 x per dag krijgt ze brokken en die worden inmiddels met smaak opgegeten. Van nieuwe geluiden schrikt ze niet meer, ze blijft nog wel heel alert. Inmiddels loopt ze ook kleine stukjes aan de riem, nog niet heel ver maar daar gaan we nu mee aan de slag. Ze gaat alvast stukje mee in de auto en daarna is het bos aan de beurt. Ze is enthousiast als we thuiskomen, hieraan merk je ook dat ze zich thuis begint te voelen. 's Avonds ligt ze bij ons in de kamer, helemaal ontspannen te slapen.
Zonder de begeleiding van Ellen hadden we dit avontuur niet gered, waarschijnlijk hadden we dan de moed al opgegeven. Als ik in een dip zat of zit kan ik Ellen altijd een appje sturen, zodra ze dan tijd heeft belt ze me altijd even terug. We praten dan over de dingen die ik heb geschreven maar hieruit kan Ellen toch altijd weer de positieve punten aan mij laten zien. Niet alleen de minder leuke dingen delen we met Ellen, ook als er positieve ontwikkeling zijn sturen we Ellen een bericht of een filmpje. Ze heeft ook tijdens een van de bezoekjes gekeken naar de omgang van de andere gezinsleden met Patty, de onzekerheid van mijn partner blijkt veel uitwerking op Patty te hebben. Nu dit besproken is kunnen wij hiermee aan de slag en zie je de verhouding tussen Patty en mijn partner ook positief veranderen. Met ook een mooie ontwikkeling voor Patty.
Wij als gezin zijn heel blij dat we Ellen hebben ontmoet en blijven zolang als nodig is met haar in contact.
